ในที่สุดก็ได้เรียนภาษาญี่ปุ่นตามที่ตั้งใจไว้มานานจนจบ Class แรกละ ^^

การเรียนภาษาญี่ปุ่น เป็น 1 ใน list ของสิ่งที่อยากทำมาตลอด ก่อนหน้านี้เคยซื้อหนังสือ Minna No Nihon-Go 1 มาลองอ่านดูเอง เพราะขี้เกียจจะต้องเดินทางไปเรียน แต่กลายเป็นว่าไม่ค่อยเวอร์คเท่าไหร่เพราะไม่รู้เรื่องเลย >_< สุดท้ายด้วยความที่คาใจมากๆๆๆ เลยไปสมัครเรียนจนได้ ที่ Jat Language School อยู่ใกล้ๆกับ Fortune ไม่ไกลจากบ้าน เรียนทุกเย็นวันจันทร์กับพุธ วันละ 2 ชม. รวม 36 ชม. ก็จะจบ class S1 (ญี่ปุ่นชั้นต้นจะมี class S1-S5) ค่า class ระดับต้นอยู่ที่ class ละ 4800 บาท

ใน class นี้ก็จะเริ่มจากเรียนตัวอักษรฮิรางานะ ทั้งหมดก่อน แล้วก็เรียนไวยากรณ์พื้นฐานต่างๆ การทักทาย บอกความต้องการ การตั้งคำถามง่ายๆ การนับเลข วันเดือนปี ต่างๆ หลักสูตรนี้เป็นหลักสูตรปูพื้นฐานดีมากจริงๆ การเรียนที่ Jat School นี่สนุกดี เค้าจะสลับอ.ญี่ปุ่น (คลาสนี้เรียนกับ Shoiji Sensei) กับ อ.ไทย (ครูเอี่ยว) ที่ฮาาามากกกก เรียนมันส์มาก ถ้ามีเวลาเราอยากเรียนต่อไปเรื่อยๆเลยนะ เพราะมันปูพื้นฐานดีมากเลย เรียนจบคลาสนี้ดีใจมากที่เริ่มอ่านภาษาญี่ปุ่นคำง่ายๆได้ นี่ขนาดเรียนแค่ฮิรางานะอย่างเดียว ยังไม่ได้เริ่มเรียนคาตาคานะ กับคันจิเลย แต่ก็พออ่านได้บ้างแล้ว เสียดายมากที่งานรุมเร้า fix เวลาไม่ค่อยได้ แถมทุกครั้งที่เรียนยังมีการบ้านเพียบ รวมทั้งต้องเตรียมสอบตลอดเวลา เพราะเค้าจะมีการสอบเก็บคะแนนไปเรื่อยๆด้วย การเรียนในคลาสอ.จะเรียกถามรายคนทุกครั้ง ทำให้ต้องตั้งใจเรียนให้ดี และทบทวนอยู่ตลอดเวลา วิธีนี้ทำให้นร.ค่อนข้าง Active กับการเรียนมาก แต่ก็ค่อนข้างกดดันอยู่เหมือนกัน บางคนมีหายหน้าหายตาไปช่วงกลาง-ท้ายของคอร์สเลยเหมือนกัน แต่การมาเรียนที่รร.นี่ก็มีข้อดีอีกอย่างคือได้เพื่อนเพิ่มด้วย

เราเองระหว่างเรียนคอร์สนี้ก็เจอปัญหางานรุมเร้าอยู่ แต่ก็พยายามเอาให้จบจนได้ สำหรับคนที่อยากเรียนแต่ไม่มีเวลาจริงๆ ถ้าเอาง่ายเราแนะนำว่าให้ลองเรียนด้วยหนังสือ Minna No Nihon-Go แบบที่เป็นภาษา Roma-Ji (ภาษาคาราโอเกะ) ก่อน จะง่ายกว่าเยอะ ไม่งั้นอาจหมดกำลังใจเรียนตั้งแต่ยังไม่เริ่มได้ถ้าเริ่มจากแบบที่เป็นฮิรากานะเลย

ระหว่างที่เรายังไม่ได้กลับไปเรียนต่อคลาส S2 นี้ก็คงต้องกลับมาทวนเนื้อหา S1 เป็นระยะๆ ไม่งั้นลืมแน่นอน ถ้าสามารถและไม่ขี้เกียจมากก็จะพยายามเรียนเนื้อหาต่อไปด้วยตัวเอง จริงๆก็ไม่ได้ถึงกับอยากพูดให้เก่งอะไรมากมาย เอาแค่พอพูดง่ายๆ อ่านง่ายๆ เท่าที่จำเป็นก็พอแล้ว แค่นั้นก็รู้ว่าเท่ห์พอและ 555++

แต่สิ่งที่รู้สึกดีที่สุดคือการที่ได้ทำสิ่งที่คาใจมานานไปอีก 1 อย่าง มันเหมือนเราปลดภาระในใจเราไปได้ ทำให้รู้สึกดีกับตัวเองมากนะ อย่างน้อยก็ไม่อยากให้มารู้สึกตัวตอนแก่(กว่านี้) ว่ายังไม่ได้ทำนั่น นี่ โน่น เลยนะ 🙂